Weer thuis!

4 weken mooi weer! Laatste dag de camper inleveren en terugvliegen naar huis.

's nachts begint het te druppelen, niks aan de hand. Maar als we willen douchen en de camper af willen koppelen begint het te gieten. Niet te zuinig.

Wachten... niet langer wachten, dus uiteindelijk in de stromende regen opbreken.

Rini is tot op de huid toe nat als we de camping afrijden.

Na een kleine 3 kwartier kunnen we de camper inleveren en nog snel wat droogs aantrekken.

Op het vliegveld kijken we vliegtuigen, lezen en eten wat en vertrekken precies op tijd richting Amsterdam.

Daar worden we hartelijk begroet door Ma en Tonnie. Nog een koffie bij Starbuck en dan naar huis.

Ook fijn!!

We zien iedereen binnenkort weer met foto's en verhalen.

Nee niet op Sebina's verjaardag, want dan zijn we aan het biljarten in Wijchen.

Terug naar de kust

Ja, jullie waren ons even kwijt! Dat is dus: "wij zijn op vakantie". Vanuit North Conway, waar we echt een te gekke camping vonden (Glenn Ellis), vertrokken we na een regenachtige ochtend wederom in de zon naar Portland Maine. Een tocht door slaperige dorpjes, groene heuvels én ongeasfalteerde wegen! Inderdaad we schreven het al; de wegen zijn vaker slecht dan goed. Dus is het echt OVERAL een bouwput aan, op, langs, boven en onder de weg. Op de 302 east was het asfalt over 2X 15 mile verwijderd, maar de weg toch gewoon open. Kun je je er iets bij voorstellen? Nu, wij nu wel!!!! Desondanks waren we kort na de middag in Portland en wandelden langs de baai. Een prachtig uitzicht op de vele eilanden voor de kust en prachtige houten huizen langs de kust. Duinen en dijken ontbreken hier. Er is een natuurlijke scheiding van klifrand...of niet. In dat geval is de kuststrook meestal een combi van bebouwing en moeras. Slecht weer???? Dan dus moven!!!! anders houd je je voeten niet droog.

Na enkele van de vele vuurtorens van dichtbij bekeken te hebben, besloten we een camping op te zoeken. Zelfs onze camper is ongeschikt voor sightseeing in dit deel van het land; 1 doorgaande straat met tig doodlopende dwarsstraatjes, waar keren of draaien nauwelijks mogelijk is, net zo min als parkeren van een camper(tje). Even onder Portland overnacht en de volgende dag naar onze campground ten zuidwesten van Boston. Het eerste stuk namen we de kustweg achterlangs prachtige "mansions" met tuin aan zee en voorlangs het moeras. Dan terug naar de snelweg en om Boston heen. Wauw, weer zo'n superplek, eigenlijk te mooi voor onze 2 nachten en 1 dag in Boston (Normandy Farms). Met taxi en trein én 2X seniorenkorting waren we in een goed uur in Boston. Aldaar een tram+boot-tourtje gekocht en ons relaxed langs alle bezienswaardigheden laten rijden en varen. Een goede keuze bij zo'n 30 gr. als je het ons vraagt! Tot besluit naar de namaak "Cheers" voor een hapje en een drankje.

De volgende dag via Plymouth (zo groot is the Mayflower echt niet) naar Cape Cod. Voor het eerst was er geen plek op de door ons geselecteerde camping en kwamen we op een surfers/seizoenswerkers-"thuis" terecht. Niet slecht, maar wel iets ongezellig. Wel konden we met de bus naar Provincetown, alwaar we aan boord gingen van een "walvisjager". Een prachtige tocht buitengaats naar de voedselbanken voor deze prachtige beesten. Veel uitleg van een onderzoeker en uiteindelijk zo'n 15 walvissen van dichtbij en iets verder mogen observeren. Een te gekke boottour!

Intussen zijn we het rondtrekken eigenlijk wel een beetje moe. We snakken naar ons leesboek, uitslapen, vuurtje stoken,reislog schrijven en luieren. Dus staan we om 06.00 naast ons bed voor de reis naar New Jersey, kortbij het inleverpunt voor onze camper. Een reis van zo'n 6uur (zonder file) langs New York, dus WHO are we kidding??. Uiteindelijk kwamen we moe maar tevreden om 16.00 uur aan op de (nu toch maar) gereserveerde camping. Met bier, wijn en lekkers voor de láátste dagen van onze reis.

Hoe was de kust??? Luister maar: https://youtu.be/ESndyFvyTUQ

Tot thuis!!!

Canadees avontuur!

Na een mooie rit door prachtige natuur kwamen we aan op Grand Island. Omdat de afstand best groot was, besloten we te kiezen voor de Highway. Hiervoor moesten we onze TomTom wel continu voor de gek houden, maar dat paste wel, vond R., want S. weet het toch altijd beter?!

Een prachtige camping van KOA, bus stop voor de deur en een megagrote plek. Even een praatje met een landgenoot, en een tour geboekt naar de Canadese kant van de Falls. Vervolgens lekker relaxen voor de camper en eens op ons gemak bekijken wat er binnen komt groot, groter, grootst, zowel de camper / bus / pick-up up / combinatie van het voorgaande.

De Falls zijn inderdaad prachtig vanaf de Canadese kant!! Azuurblauw water, een mist van H2o, indrukwekkende draaikolken en veel energie! Ze exploiteren de Falls toeristisch, maar ook energie bewust. Door iedere nacht ca. 50% van het aangevoerde water vóór de Falls om te leiden naar enorme bassins, worden miljarden Kwatts geproduceerd door waterkrachtcentrales aan Amerikaanse & Canadese zijde. Diverse steden als New York, St. Catherine en Toronto. Worden zo van stroom voorzien.

Waarom alleen 's nachts water halen? De Falls moeten wel met veel geweld naar beneden blijven storten, de halve pret bij de boatride langs De Falls! En nat waren we! Maar met zo'n 32 °C was dat geen probleem. De hitte was wel afmattend en dus besloten we een dagje R&R in te lassen, uitslapen, boodschapje, zwemmen, vuurtje stoken, reis plannen, etc.

De volgende dag vroeg uit de veren voor 350 mile pal oost. We kozen voor de tollweg en die keuze bleek niet verkeerd. In lake George, aan de rand van de Adirinondacks, een prima camping gevonden met een restaurant Next-door. Lekker wezen borrelen en eten en veel gediscussieerd over het feit dat na Labor Day 80% van de attracties sluit! Zelfs ondanks een grote autoshow dit weekend, veel leuke Fordjes gezien!

Daarna weer door voor de rit naar de White Mountains. Met een korte stop an de Quechee Gorge bracht de reis ons naar Twin Mountains in New Hamshire. Van hieruit konden we tijdig bij de Cog Railway zijn voor een reis in de tandwieltrein naar de top van Mount Washington.

Een memorabele treinreis met alle facetten die de natuur én het weer ons te bieden hebben. Er viel nog net geen sneeuw. Met hellingen van bijna 38%, en een gemiddelde van 25% is het ongelooflijk dat dit kan met diesel (of stoom) motoren. En dat oorspronkelijk allemaal voor het "toerisme" van de late 1800's! Maar hiking is dus van alle tijden, ook vandaag liepen er velen over de rotsachtige paden naar de top, of volgden één van de honderden trails in de White Mountains,

Hoewel we de dag graag afgesloten hadden met een Moose-safarie, is dat niet gelukt. After labor Day.....

Van hieruit gaan we naar de kust, je hoort weer van ons. R&S???

The english & the Amish

Wij zijn dus de English; spreken Engels, rijden auto, gebruiker stroom, houden van luxe verkennen de wereld, studeren tot in de eeuwigheid, verzekeren ons tegen van alles en nog wat, kleden ons zo uniek en opvallend mogelijk en wonen liefst niet te dicht bij schoonmoeders.

Zij zijn de Amish; spreken Dutch, rijden in door paarden getrokken buggy's of op grootwielige steps, gebruiken wel diesel en/of propaan maar hebben geen elektriciteitsaansluiting, zijn uit op een eenvoud, blijven dicht bij huis, gaan maar tot 14 jaar naar school en dan aan het werk, sluiten geen verzekeringen af maar (be)lenen aan de gemeenschap, kleden zich sober en identiek en wonen met meerdere generaties en de "geschwister" in een groot huis.

We kunnen het niet bevatten maar ja zelfs Dutch kunnen we niet verstaan, is dan ook een mengeling van Duits en Engels en heeft dus niets met een taaltje te maken, of we nu in Holland Pennsylvania zijn of niet. Wij Hollanders zijn dan wel de fietsers maar hier toch maar niet! Druk verkeer dat met zo'n 65 tot 70 kilometer per uur door het dorp raast, op de wegen buiten het dorp dus nog harder; zicht op de kruisingen 0,0 door huizenhoog mais én niet te vergeten klimmetjes te pas en onpas van 8 à 10%. Wij doen het dus met de benenwagen en hebben respect voor de stoïcijnse (ren)paarden die de buggy's trekken met een snelheid van zo'n 25 mijl per uur Ze doen niet aan luxe en mogen niet fietsen want het leven mag niet sneller of verder gaan dan de reikwijdte van een paard! Maar dan kopen ze dus wel renpaarden na hun carrière, rijden met de buurman mee in zijn SUV en hebben een telefoon bij de oprit maar niet in huis. Al met al een hele belevenis vol controvers, toerisme en handwerk prachtige onbetaalbare quilts).

Op naar onze volgende bestemming; Niagara Falls via de Pennsylvania Grand Canyon, een prachtige rit van circa 325 kilometer die toch gauw weer vier en half uur tijd vergt over prima wegen door dicht beboste heuvels.

Op de camping aangekomen eerste "panne": blokkerende voorwielen, warm lopende remmen, de versnelling muurvast. Alles nagelopen alles in zijn vrij afkoelen niks leek te helpen. Op zoek naar slimme "mannen". Ze waren hulp bereid en de versnelling deed het meteen weer of toch niet? Een dame kwam met de oplossing; versnellingsbak van slag even een stukje rijden in zijn achteruit en hij reset weer. En die rem? automatische blokkade na een heftige STOP van verkeersregelaar S?!

Een wijntje een biertje later waren we weer in evenwicht met onze omgeving; rustig en stil! Toch maar even airco draaien om de ergste hitte uit de camper te blazen. NIKS! Wel stroom maar geen airco of magnetron, stoppen oké stroom beschikbaar. Rara wat is loos, oké even nadenken; airco en magnetron doen het niet maar de rest wel,niet genoeg ampere dus. Op ons paaltje geen schakelaar maar bij de buren wel, een bovengrondse stroomdraad van paal naar paal, de schakelaars bij de buren aanzetten misschien? BINGO!!! Ja ja kamperen is bij tijd en wijle net de HTS !

SEE YOY

Het is niet meer van deze wereld, of toch!?

Donderdagochtend, met metro en trein naar Middletown-NewJersey. In het land van auto's is het openbaar vervoer soms super op orde!! Kan ons landje nog iets van leren. Eenmaal op het station van Middletown een taxi besteld, die 5 min. later voorreed en ons voor 12$ bij de camperverhuurder afleverde. Na veel info gingen we op weg, met zo'n 9meter achter ons en ( voor mijn gevoel) 4meter breed. Ik dacht steeds maar, 't past niet!!!!! maar Rini was zeker, gaat goed, komt goed.

Addie had ons al gewaarschuwd, het wegdek is slecht. Slecht?? Abominabel zul je bedoelen, nog geen 10mile onderweg, en ons serviesgoed vloog al door de kast! De dames bij de tollboots zijn dan wel weer super aardig. De tomtom van Garmin doet zijn werk en de reis verloopt voorspoedig. Op 50 km voor onze bestemming gaan we van de route af voor koffie & boodschappen. Ok koffie, bedden, cinema, kleren, sport, boeken, ijs, donuts, you name it, maar geen supermarkt.

Geen zorg, we gaan gewoon door op de route, op iedere kruising een foodmall, toch?? Ja hoor, een Wal-Mart gevonden, verdwaald in de winkel, geen voorgekookte aardappelschijfjes, maar wel 100 soorten chips. Wijn bij wine & spirits, 50 m. verder, maar bier??? Een " brewery" 2mile verder. Intussen dus al 19.00 uur & CLOSED!!

Na nog zo'n 10 mile waren we bijna op de plaats van bestemming. Onze 1e (aan)(er)varing met de Amish. Een door 1 paard getrokken rijtuigje dook voor ons op. Geen kans tot inhalen. Voor ons niet erg, maar zouden zij zich nog veilig voelen?

We gaan het ervaren, morgen voor ons zo'n ritje oudheid in de moderne verkeersgekte. Je hoort erover!! Oh ja de foto's laten het verschil tussen Amish en Americana al zien. Qua vervoer dan. Qua behuizing doen ze het dan zonder stroom maar niet zonder ruimte, uitstraling, sierlijkheid of " luxe".

Kom je voor tennis of kom je om er te zijn??

Het waren 3 " memorable days" op de US OPEN. We zagen Dutch glory + defeat, wereldtoppers als Djokovitch, Wawrinka, Anderson, Williams, Rojer&Tecau. De mooiste partij: Venus Williams vs Kozlova. GETVER nog geen 20 jaar ouder en dat tempo trek ik echt niet meer!!

Maar wat ons bijblijft; eten & praten. Op de " bijbanen" daar zit Fatima Morena De Melo, Raymond Sluyter, R&S + en Tennisliefhebbende wereld, maar in het Arthur Ashe Stadium????? Daar zit Yuppy New York om er te zijn, gezien & gehoord te worden. Het komt binnen op matchpoint 3e set ( V. Williams) en wil doodleuk met 5 man sterk naar ergens midden in rij N. 250 man mist matchpoint, maar WHO CARES!!!! Om 22.00 uur, de grote uittocht, ongeacht de stand is het bedtijd. Toppie: de metro rijdt tot een uur na de laatste match. Wat wil je nog meer.

Het waren onvergetelijke dagen op het US Tenniscentre en het heeft ons weer meer geleerd over Amerika & sport; er bij zijn is net zo belangrijk als FOOD!!!!

Onze laatste avond in New York sloten we af bij Guiness, onze Irish Pub, alwaar we tennis, baseball, footballspeler & paardenraces gelijktijdig in de gaten konden houden. Na een hapje in een late night familie restaurant was het goed rusten.

Nieuwe avonturen vanuit de camper volgen!!

Life in the City.

Na 3 dagen pezen door de stad hadden we eerlijk gezegd geen voeten meer over. Tijd dus voor a day at the park. Na een metro rit naar de upper easy side, doken we het park in op zoek naar schaduw en rust. We zagen toe hoe New Yorkers ontspannen langs the great lawn, met yoga, baseball, running, basketball, fietsen, picknick en zonnen.

Weer een beetje op adem zochten we 's zondags de bull in het financiële district (ik dacht dat die aan de kantsingel stond?) en treinden vervolgens gezwind naar 42nd street om een rondvaart om Manhattan te maken. Lekker verbrand terug naar Queens en onze kroeg voor verkoeling. Die moeite hadden we ons kunnen besparen, daar ons eten bij de Koreaan ons bijna letterlijk in vuur en vlam zette.

Vandaag dus de start van de US OPEN. Meteen goed met Nadal Haase en Djokovic. Openingsceremonie met Phil Collins en Billy Jean King. Whaw wat een geluid!! De resultaten zien jullie ook wel bij Eurosport, maar live erbij is genieten!

SEE YOU!

Via de Brooklynbridge naar Manhattan

Ook vandaag kozen we weer voor de bus om naar de Brooklynbridge te reizen. De routeplanner kent dat niet, maar het werkte perfect. De buschauffeur leerde zo ook nog iets van ons over overstappen. Om bij de eerste bus te komen wandelden we door het New Calvarie Cemetry, een immens grote begraafplaats met wandelpaden, wegen en prachtige boomlanen. Na overgestapt te hebben was het één lange rit over Flushing af en een wisselend decor van middle class woonwijken en klein industrie, afgewisseld met duurdere appartementen en joods orthodoxe gemeenschappen. Vanaf jaystreet was het weer wat blokken lopen naar de brug. Dat leverde dan wel een rugzakje op ter vervanging van ons plastic tasje met 50% korting dank zij de winkelkaart van de dame achter ons in de rij!

Het uitzicht op Manhattan was iedere hete stap over de brug waard! Schitterend en deze staalconstructie was nu wel geschilderd (of in ieder geval het deel dat we zagen). Eenmaal aan de andere kant op zoek naar iets te drinken en een toilet. MacDonalds was goed voor het laatste, een trendy sandwichshop voor de inwendige mens. Weer op zoek naar een bus om hogerop te reizen naar Washington Square. Prachtige huizen met trapjes en luxueus traliewerk. Kinderen spelend in de fontein of onder begeleiding van nannies in omheinde speeltuintje.

Een paar straten verder op zoek naar de Nederlandse roots in Manhattan. Aan het eind van Stuyvesantstreet vonden we een wat vervallen kerkje en nog verder verwaarloosde begraafplaats met een plaquette en standbeeld van Peter Stuyvesant. Triest hoor dat Amerika & Nederland Dit samen niet wat meer cachet kunnen geven! In de kerk was een sociaal café met voedselbank gevestigd, dat dan weer wel. De huizen in de buurt waren gelijkend aan die bij Washington Square, maar in een deplorabele staat. Weer die tegenstrijdigheden die we overal tegenkomen.

Weer 30 straten met de bus naar het noorden om ons te vergapen aan grandeur oud en nieuw. Modern in de lobby van het Hyatt hotel, neoclassisistisch in nationale bibliotheek met haar gelambriseerde leeszalen en een overweldigende hoeveelheid Beaux Art in Grand Central Station. Wat een schitterende galerijen en een immense hal met vergulde loketten en een "schitterend" plafond! Nee dan Oss-West, Wijchen of A'dam?

Wandelend over 5th avenue kwamen we ogen te kort voor alle mooie details aan de gevels, maar het stralend zicht op St. Patricische Cathedral trok ons in de juiste richting. Na eerbied getoond te hebben bij de vele altaren, bleven we nog even kijken naar de generale repetitie van een huwelijk met 6 bruidsdames & -heren, een jonkertje & een bloemenmeisje, oh ja en een bruidspaar! Wat een gedoe zeg, ging bij ons soepeler!

Metro 7 bracht ons terug naar Queens. Moe maar voldaan.